تشخیص پیرچشمی

پیرچشمی با معاینات انجامشده توسط چشمپزشک تشخیص داده می‎شود. پزشک با استفاده از دستگاهی به نام فوروپتر دید فرد را ارزیابی کرده و عیوب انکساری و میزان پیرچشمی را تعیین کرده و بسته به قدرت تطابق باقیمانده و فاصله کاری مورد نیاز در فعالیتهای روزمره، عینک مناسب را تجویز مینماید. پزشک همچنین ممکن است عمل جراحی را بعنوان یک روش جایگزین برای اصلاح پیرچشمی مطرح کند .

ارزیابی دید نزدیک با استفاده از چارت دید نزدیک (در فاصله حدود 33 سانتیمتر)
درمان پیرچشمی
هیچ روش استانداردی برای پیشگیری و درمان پیرچشمی وجود ندارد. مناسبترین راه اصلاح، به وضعیت چشمها و شیوه زندگی فرد بستگی داشته و بر اساس مشورت با چشمپزشک مشخص می‎شود.

در مراحل ابتدایی، افزایش فاصله کاری و افزایش نور هنگام مطالعه یا کارهای ظریف، تا مدتی نیاز به عینک را به تعویق میاندازد. زمانی که علیرغم این اقدامات مطالعه با دشواری همراه باشد عینکهای مطالعه راهی ساده و رایج برای اصلاح مشکل بوده و معمولاً برای انجام کارهای نزدیک مانند خواندن و دوخت و دوز، مورد استفاده قرار میگیرد. این نوع از عینکها به راحتی از طریق داروخانهها قابل دسترس میباشند. همچنین میتوان عینکهایی با کیفیت بالاتر را با مشورت و تجویز چشمپزشک تهیه کرد. در صورت تمایل به تهیه عینک از طریق داروخانهها، باید پایینترین شمارهای که خواندن را برای فرد راحتتر مینماید خریداری گردد. عینکهای مطالعه تک کانونی فقط یک فاصله مشخص را واضح مینماید.

در صورت استفاده از لنز، چشمپزشک میتواند عینک مطالعه مناسب به همراه لنز را برای انجام کارهای نزدیک تجویز کند. برای افراد مبتلا به عیوب انکساری (دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم) که مبتلا به پیرچشمی شدهاند با توجه به دشواری استفاده از دو عینک (یکی برای دید دور و دیگری برای دید نزدیک)، عینکهای دو کانونی یا لنزهای پیشرونده (progressive) یکی از روشهای معمول اصلاح پیرچشمی میباشد (تصویر 4). این عینکها دارای دو نقطه کانونی بوده که قسمت بالایی لنز برای دید دور و قسمت پایینی آن برای کارهای نزدیک مورد استفاده قرار میگیرد. ممکن است برخی افراد به دلایل مختلف از جمله ترس از اینکه عینکهای دو کانونه آنها را مسنتر از سن واقعی نشان میدهد، تمایل به استفاده از انواع دارای خط جدا کننده نداشته باشند (تصویر 5). در این موارد میتوان از لنزهای پیشرونده استفاده کرد. لنزهای پیشرونده شبیه به لنزهای دو کانونی بوده ولی انتقال بصری تدریجی بیشتری را بین دو فاصله کانونی دور و نزدیک (بدون خط قابل رؤیت در میانشان) عرضه مینمایند.

عینکهای دوکانونی و پیشرونده

خط جدا کننده قسمت دور و نزدیک در عینکهای دو کانونی
استفاده از عینکهای پیشرونده باعث محدودیت میدان بینایی شده و برای دیدن واضح محیط اطراف باید از چرخش سر استفاده کرد (تصویر 16-6).

محدودیت میدان بینایی در عینکهای پیشرونده

راه دیگر برای اصلاح پیرچشمی لنزهای مونوویژن (Monovision) میباشد. در این روش در یک چشم لنزی برای فاصله دور و در چشم دیگر لنزی برای فاصله نزدیک تنظیم می‎شود. مغز نیز برای استفاده از یک چشم در کارهای نزدیک و استفاده از چشم دیگر برای کارهای دور، تطابق مییابد.

با توجه به اینکه قدرت تطابق لنز چشم با افزایش سن کاهش مییابد، شماره عینک نیز باید بعد ازمدتی افزایش یابد. اینکار با معاینه توسط چشمپزشک و تجویز عینکی با شماره مناسب برای کمک به دید نزدیک انجام میگیرد.

نظرات کاربران درباره این مطلب :